معنی ابن دوست - جستجوی لغت در جدول جو

ابن دوست

لغت نامه دهخدا

وطن دوست

کسی که وطن خود را دوست دارد، میهن دوست، میهن خواه

فرهنگ فارسی عمید

زن دوست

زن باره، مردی که زنان را دوست دارد، زن دوست، زن باز

فرهنگ فارسی عمید

ابن دارست

(اِ نُ رِ)

تاج الملک ابوالغنائم مرزبان بن خسرو فیروز، معروف به ابن دارست. یکی از رجال دربار ملک شاه. او رقیب خواجه نظام الملک حسن بن علی بن اسحاق طوسی بود، و بعضی گفته اند قتل خواجه بسعایت او بوده است. پس از خواجه ملکشاه منصب وزارت به ابن دارست داد. غلامان نظام الملک بشب سه شنبه دوازدهم محرم 486 ه. ق. بر او هجوم برده او را قطعه قطعه کردند. و در این وقت او چهل وهفت سال داشت. (از ابن خلکان در ترجمه نظام الملک حسن بن علی بن اسحاق)

تاج الملک ابوالغنائم مرزبان بن خسرو فیروز، معروف به ابن دارست. یکی از رجال دربار ملک شاه. او رقیب خواجه نظام الملک حسن بن علی بن اسحاق طوسی بود، و بعضی گفته اند قتل خواجه بسعایت او بوده است. پس از خواجه ملکشاه منصب وزارت به ابن دارست داد. غلامان نظام الملک بشب سه شنبه دوازدهم محرم 486 هَ. ق. بر او هجوم برده او را قطعه قطعه کردند. و در این وقت او چهل وهفت سال داشت. (از ابن خلکان در ترجمه نظام الملک حسن بن علی بن اسحاق)

لغت نامه دهخدا

اسب دوست

(اَ)

اسب باز

لغت نامه دهخدا

اغنه دوست

مؤلف مرآت الخیال آرد: دختر درویش قیام سبزواری است. بافضل و بلاغت بود، خصوص در علم قوافی ممتاز بود و این مطلع دلنشین از اوست:
هر کجا آن ماه با زلف پریشان بگذرد
هر که کفر زلف او بیند ز ایمان بگذرد.
(مرآت الخیال ص 337)

لغت نامه دهخدا

من دوست

(مُ رِ)

دهی از دهستان لادیزاست که در بخش میرجاوۀ شهرستان زاهدان واقع است و 100 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا